|
Dum konsiliĝo en divano ekstaris grandveziro: «Indulge donu, ho sultano, permeson por foriro! Rigardu tien, en angulo kun glavo negro staras; mi sentas, tiu maliculo min buĉi sin preparas. Ekster muroj de Bagdado distanco estus ŝirmo; ordonu al mi por agado en fora urbo, Smirno!» La suvereno en angulon rigardis tuj defie, sed li ne vidis la fremdulon. Neniu staris tie. «Vi, grandveziro, estas laca post longa tempo serva; vi indas do por vivo paca en Smirno malpli verva». Sed post foriro tuj klariĝis, ĉe vid' li ne eraris, ĉar en angulo videbliĝis: kun glavo negro staris. «Kiel ci venis, hej, pagano, tra gardo de l' eskorto?!» «Mi estas, sciu, ho sultano, anĝelo de la Morto». «Ĉu venis ci por min ekbuĉi aŭ mian grandveziron? Mi pretas, sed li por rifuĝi al Smirno prenis iron». «Lin trovi tie ĉi, mi miris; Bagdad' ja estis ŝirmo. Al mi ordone Allah diris: mortigu lin en — Smirno!» |