|
Ne estis mi tie, preĝante plorpie, katenis min sklave Siberio. La famon ne brue, nur poste, malfrue, simile al eĥo de mortkrio mallonga sciigo alportis: "La Majstro mortis!" Sed scias mi sente, ke oni sensente plezurojn pelante babiladis, eĉ kiam plorante la ĉerkon portante amaso funebra trapaŝadis. Mallonga sciigo alportis: "La Majstro mortis!" Por ili, jen homo, eĉ malpli — nur nomo sin kaŝis por ĉiam en la ĉerko... Por ni, funebrantoj, por pacbatalantoj, ĝi gardas kreinton de mondverko. Mallonga sciigo alportis: "La Majstro mortis!" |
|
(Nikolsk-Ussurijsk) |