|
Vi estas ja homfrato! Jen, ĉie veoj krias Kaj sortosagoj strias: Vi estus sen kompato? — Min tia sortobato Sendube emocias, Sed, vane, mi ĝin scias Neevitebla fato. Surtere ni aspiras Edenon, kaj aranĝi Ni scius, sed ni iras Inferon. Kiel ŝanĝi? La homo mem kuiras, Kion li devas manĝi. |