Maljuna fraŭloVesperoj gaje pasas en kazino,La glasoj tintas, li la fumon blovas. Promene li ĉapelon flankenŝovas Kaj dande turnas sin post belulino. Senzorge, gaje li tra l' viv' promenas, Edzina plendo, aro de infanoj, Kun bruaj ludoj, ploroj kaj malsanoj, Per hejmaj zorgoj lin neniam ĝenas. Sed ofte, se el amikfamilio Li venas, jen, eksangas, kvazaŭ vundo, En lia koro akra nostalgio Je l' hejm', kiun sur sia vivogrundo Li ne konstruis. Kaj kun apatio Li ĝemas: »Morti sola, kvazaŭ hundo!« |